به‌ معنای استفادهٔ ماهرانه از موسیقی و عناصر آن، توسط موسیقی‌درمانگر است که با پشتیبانی از هم‌حسی، برای ایجاد ثبات سلامت، شناخت روان و عاطفه و معنویت، و درکِ روابط اجتماعی به‌کار گرفته می‌شود و هم‌چنین اعتبار و ترویج توانمندسازی را احیا می‌کند. موسیقی‌درمانی یک حرفهٔ درمانی تایید شده و علمی است که در قالب برنامه‌های «گروهی» و «انفرادی» و به شکل‌های فعال و پذیرا ارایه می‌شود.
در موسیقی‌درمانی، شرکت‌کننده(گان) زبانی موسیقایی را با صدای خود، به یاری سازها و یا انواع اَشیایی که حالاتِ هیجانی و جسمانی را منعکس‌می‌کنند، عرضه می‌کنند. موسیقی‌درمانی یک رشته علمی-عملی است که با دیگر رشته ها از جمله پزشکی، علوم اجتماعی، روانشناسی، موسیقی شناسی و آموزش و پرورش تعامل دارد.