فکرها آزادند

ما آواز می‌خوانیم برای ارتقای حس بیداری، تقویت هویت و ابراز احساس‌مان.
آواز دست‌جمعی به ما رهایی می‌دهد، امید و نیرو می‌دهد، چراکه ناگفته‌ها را می‌گوید؛ تا بوده‌و نبوده!

«فکرها آزادند» ترانه‌ای‌ست که هُفمَن فُن فالِرز‌لِبِن – شاعر سرود ملی آلمان – در نیمهٔ اول قرن نوزده نوشت. بعدها در محافل دانشجویی، به عنوان ترانه‌ای اعتراضی، به نفع جنبش‌های آزادی‌بخش به‌وفور خوانده ‌شد. موتیف اصلی این قطعه به قرن سیزدهم بازمی‌گردد و هم‌چنان ترانه‌ای محبوب بین آلمانی‌زبان‌هاست که من هم با آن‌ها می‌خوانم:

فکرها آزادند
کیست که نداند این را!
آنان‌ گریزپایند
چون سایه‌های شبانه.
کسی بر آنان وقوف نمی‌یابد
هیچ شکارچی‌‌ را توان شکارشان نیست
چه با سرب، چه با باروت
فکرها آزادند.

به‌ هر آن‌چه بخواهم، می‌اندیشم من
به هرآن‌چه سعادتمندم سازد.
همه‌چیز در آرامش و سکوت،
و چنان که می‌شاید.
هیچ‌کس از اشتیاق و آرزو بازم نمی‌دارد
فراموش نکن این را!
فکرها آزادند.

‌و حبس کردن من
در سیاه‌چال تاریک
کاری پاکْ بیهوده‌ست؛
چراکه افکارم
می‌شکافند
راه‌های بسته را
و درهم می‌شکنند حصارها را:
فکرها آزادند.

این‌ست که دیگر نمی‌خواهم
با نگرانیْ عمر بگذرانم‌و
از غم بگدازم
آری، در دل می‌توان
همواره خندید و شادان بود
و هم‌زمان اندیشید:
فکرها آزادند.

هُفمَن فُن فالِرز‌لِبِن – ۱۸۴۲
برگردان و اجرا: سلام ریاضی – ۲۰۲۳
برابرخوانی و بازآفرینی: علی عبداللهی

سایر پست‌ها